Tinamaan Na Naman

Ang Facebook wall post ko: Reviving my passion: to write. to share. to express. to blog.


Tinamaan na naman ako ng katamaran the past few days. Pero I can justify naman and defend myself kung bakit ako sinumpong ng katamaran.


Una, masyadong stressful ang work ko. Di ako nakakauwi sa tamang oras. Tadtad ng backlogs. Pero hindi ako nagrereklamo about sa work ko (ibang usapan na yun!). I even find my work challenging. Umaandar ang tulog kong diwa.


Pangalawa, nasira ang pc ko. Masira na ang lahat, wag lang ang pc. Dahil feeling ko, nawala ako sa mundo. Adik na kung adik, pero I find internet a necessity these days. Mag-search, mag-like, mag-add, mag-follow.. lahat kaya mong gawin. You can be yourself or be someone else's character, no one will give a damn. 


Pangatlo, may pc man na available sa kiosk pero 48 years bago ka makakuha ng available slot. Syempre grab the chance na magbabad, wala namang na-set kung ilang minutes ka lang pwedeng mag-internet.


Pang-apat, dahil sira ang pc ko, I find mobile web useful. Pero later ko na lang na-realize, yari na naman ako sa bill ko. Maya't-maya ba naman. Masilip lang kung may nag-comment o nag-like. Syempre, malabo ko namang ma-access ang blogger sa phone ko. 


Pang-lima, weekends na nga lang ang pahinga, nasa galaan pa. Lakad with friends, family o kahit ako lang. Punta sa mall, mag-gym o mag-window shopping, solve na ko. Hirap nga lang pigilan ang sarili na di mapagastos.


Pang-anim, masyadong pre-occupied ang subconscious mind ko ng mga samu't-saring daydreams. Iniisip ang mga sangkatutak na "what if's", inilalarawan sa isipan ang mga iba't-ibang eksena na feeling ko sa pangarap lang maaaring maisakatuparan.


Pangpito, dahil sa bagyong Falcon, ang sarap humilata sa kama, yakapin ang mga unan at stuffed toys at balutin ang sarili ng kumot. Tapos, mag-daydream ulit.. hihihi..


At panghuli, patawarin nyo ako, subalit wala akong makuhang magandang ideya para i-blog. Wala ako sa wisyo. Masyadong busy-busyhan. Ayoko naman mag-blog lang dahil kailangan. Para magpa-impress. Para masabing lagi akong may post. At ayokong pinipilit ang sarili ko.


Ngayon, nasa mood ako for blogging. Lalo na at pinuno ng mga emo songs ang pandinig ko. Start na. :)