Pure Business. No Pleasure

Sumagi ka na naman sa isipan ko. Okay na sana eh. Ilang buwan na din kitang di naiisip. Pero meron pa ring kirot sa isang bahagi ng puso ko. Hinahangad ka pa din na makita, at ang malala, makapiling ka.

Bakit na naman ba kita naisip? Ang pagkakataon masyadong mapaglaro.

Sa lahat ng pwedeng mangyari sa buhay ko, bakit kailangan naroon ang alaala mo? Kahit anong pilit kong itanggi, hindi ako pwedeng magsinungaling sa sarili ko na hinahanap pa rin kita.

6 buwan na ang nakalipas. Kalahating taon ko nang pinipilit ang sarili kong kalimutan ka. Kahit paunti-unti, nakakaya ko. Umaasa na sana mapagtagumpayan ko. Pero dinadaya ako ng sarili ko, kasi hindi ko kayang itodong kalimutan ka.

May isang pangyayaring hindi ko pwedeng itanggi ang kailangan ko harapin. At involve ka. Bukod tanging ikaw lang ang taong tumatak sa isip ko. Ikaw lang. Alam kong malaki ang maitutulong mo sa haharapin kong ito. Pero sa tuwing maiisip ko na haharapin muli kita, hindi ko maaring itanggi na baka mahulog na naman ako sa iyo. Na baka umasa ako na may maganda pang mangyayari sa atin.

Nagtangka akong kausapin ang mga taong malapit sa akin at sa iyo kung tama ba ang gagawin ko. Halos lahat sila, di sang-ayon. Naiintindihan ko na ayaw lang nila ako masaktan. Na huwag na ulit akong umasa. Katwiran nila, marami pa akong pwedeng hingan ng tulong. Kaya kong harapin yun ng mag-isa, ng hindi ka sumasagi sa isipan ko.

Ang tanong: kakayanin ko nga ba?

Ilang araw na lang, masasaksihan ko na ang pangyayaring iyon. Kahit naman wala ka sa piling ko, pero pilit pa rin akong minumulto ng alaala mo. Parang tanga na kunyaring nakikita kita sa aking mga mata pero ang totoo wala naman. Kahit anong pikit ko, pilit pinapaalala na naroon ka. At ang masaklap, pilit na umaasa na baka isang araw, makita kita dun. Makapag-usap. Maliwanagan ang ating mga isipan at tuluyang magkabalikan.

Hay, ang bilis ng aking imahinasyon.

Ayokong ipagsawalang bahala ang kung anuman ang pwedeng mangyari. Pero positibo naman akong makakaya ko ito. Isa ka na lang alaala. At ayokong maging hadlang ka sa aking mga plano. Kung kailangan iwaglit ang mga bagay na makapagpapa-alaala sa akin, gagawin ko. Haharapin kong kayanin ito ng mag-isa. I'm gonna hold my head up high, ika nga..